“Suyun ve Rüzgârın Şehri: Çanakkale” Kitapçılarda!

Denizcilik kültürü, klarnetli davullu neşesi, bağcılığı-şarapçılığı… Yerel siyasetin ve sivil toplum hareketinin tarihi… Kaz Dağları başta olmak üzere, doğayı tehdit eden ekolojik belalar ve belalara yol açan yeni “Truva atları”… En az Çanakkale kadar renkli, canlı, zengin bir kitap.

İbrahim Dizman, Çanakkale’yi şu sözlerle anlatıyor;

Çanakkale hem Anadolu’nun son noktası hem bir adalar bölgesi. Karasal yaşam biçimiyle ada kültürü bir arada varlığını sürdürüyor. Tarihin, şimdiki zamanları tutsak aldığı ender yörelerden biriyken, bugünü ve geleceği birçok şehirden farklı olarak özgürce kurgulamaya çalışan, bunun için çabalayan insanların da kenti. Bunun yanı sıra yeni zamanların yağmacı ve talancılarının dikkatini çeken, ormanlarını, sularını kaybetmekte olan; bir yandan da güneyi tüketen turizmcilerin arsızlıkla gözlerini diktiği bir bölge.

“En az Çanakkale kadar renkli, canlı, zengin bir kitap”
Tanıtım bülteninden;

Adı bir simge, bir mecaz olmuş bir “yer”… Antikçağ’ın müstesna “olay mahallerinden” biri… 20. yüzyılın en büyük, en kıyıcı muharebelerinden birinin mekânı… Tahtacı Türkmenlerden Yörüklere, Romanlara, Pomaklara, Rumlara, Yahudilere; nice kültürel renk ve deneyim biriktirmiş bir geçiş bölgesi… Denizcilik kültürü, klarnetli davullu neşesi, bağcılığı-şarapçılığı… Yerel siyasetin ve sivil toplum hareketinin tarihi… Kaz Dağları başta olmak üzere, doğayı tehdit eden ekolojik belalar ve belalara yol açan yeni “Truva atları”… En az Çanakkale kadar renkli, canlı, zengin bir kitap.

Kitapta yer alan bölümler
Sunuş (İbrahim Dizman), Homeros’un izinden Troya ve Troas bölgesi: İmparatorlar, seyyahlar, tüccarlar ve arkeologlar (Rüstem Aslan), Bir Çanakkalelinin zihnindeki Çanakkale Savaşı imajları (İsmail Şen), Bisikletimin yönü geçmişe doğru (Ahmet Zeren), Troas’ın son sakinleri (Fecri Polat), Kimim ben? (İbrahim Dizman), Çanakkale Tahtacı Türkmenleri (Ali Uyanık), Çanakkale Yahudileri (Sami Kumru), Homeros’un ‘dalgalı İmvros’u (Yorgos Zarbuzanis), Ben Ofrinionluyum; ben Erenköylü (Aggelos Frantziz, Kasım Akın), Türkiye’nin batısı Çanakkale’nin doğusunda hayat (Sadettin Onay), Çanakkale’nin kederli ama renkli muhacirleri Pomaklar ve pesnaları (Duygu Başkan), Çanakkale müziği: Klarnetsiz ve davulsuz asla (Alaattin Canbay), Çanakkale’de yerleşim ve mimari özellikler (İsmail Erten), Bir Kuzey Ege adasının bağcılık, şarapçılık serüveni (Bülent Akgezer), Yörüklerin obası Yenice (Sema Öztürk), Şair harfiyle bir kazı yazı: Emek kasabası, ekmek kapısı Çan (Nurduran Duman), Çanakkale’de yerel siyaset ve toplumsal dönüşüm (İpek Sakarya), Rüzgârın ve tarihin kentinde olmak (Ülgür Gökhan), Yerelde örgütlenen bir sivil toplum hareketi: Çanakkale Bienali (Seyhan Boztepe), Kaz Dağları’nın çığlığı (İrfan Mutluay), Yeni zamanların Troya atları: Termik santraller (İbrahim Dizman).

İbrahim Dizman Kimdir?
1961 yılında Çanakkale Biga’da doğdu. Ankara Üniversitesi’nde öğretim görevlisidir, Siyasal Bilgiler Fakültesi’nde “Türk Dili”, Güzel Sanatlar Fakültesi’nde “Yaratıcı Yazarlık” dersi veriyor. 1983’ten beri çeşitli dergilerde inceleme-araştırma, kültür tarihi, eleştiri, söyleşi, biyografi alanlarında yazdı, röportajlar yaptı. İkisi roman, biri beş ciltlik çocuk romanı olmak üzere yayımlanmış 17 kitabı var. Bir kitabı Yunancaya da çevrildi. Dizman’ın sahnelenmiş iki tiyatro oyunu ve yönetmenliğini yaptığı üç belgesel filmi bulunuyor. Son yıllarda tarih ve kültür tarihi üzerine çalışıyor, roman yazıyor, belgesel filmler çekiyor. Sahne gösterisi metinleri, film senaryoları da yazan İbrahim Dizman, Türkiye PEN üyesidir. Kültür Bakanlığı 75. Yıl Roman Başarı Ödülü (1998), Behzat Ay Yazın Ödülü (2008) ve DİSK Genel-İş Abdullah Baştürk İşçi Edebiyatı Ödülü (2011) sahibidir.