“Deniz Feneri Protokolünü İptal Edin!”

Nereden tutulsa elde kalacak bir durum ile karşı karşıyayız. Bakanlığın, Deniz Feneri gibi şaibeli bir dernekle bir protokol yapması başlı başına bir skandaldır. Bilindiği üzere, Deniz Feneri ile ilgili konu ilk olarak Almanya’da gündeme gelmiştir. Davanın Almanya ayağında sanıklar ceza almışlar, sanıklara ceza veren Alman Yargıç Johann Müller, Deniz feneri Derneği davası için “Almanya’nın en büyük bağış skandalı davası, asıl suçlular Türkiye’de” diyerek dernekle ilgili durumu özetlemişti. Türkiye’deki dava süreci ise bir kez daha bir hukuk skandalı şeklinde bir aklama davasına dönüşmüştür. Davanın sonucu ile ilgili tartışmalar halen sürmektedir ve halkın vicdanında bir aklanma ve rahatlama söz konusu değildir. Aile ve Sosyal Politikalar Bakanlığı ise, bu aklama davasına dönmüş olan hukuk sürecini bile beklemeye gerek duymadan adı geçen dernekle protokol imzalayabilmiştir. Davanın sonucu 13 Mayıs 2015 tarihinde duyurulmuştur. Ama Bakanlık protokolü henüz dava devam ederken, 17 Nisan 2015 tahinde imzalamıştır. Bakanlık sitesinden duyuru ise, yine dava henüz sonuçlanmadan, 11 Mayıs tarihinde yapılmıştır. Şimdi sormak istiyoruz, Aile ve Sosyal Politikalar Bakanlığı bu cesareti ve rahatlığı nereden almaktadır? Bu protokolle ne yapmak istemektedir? Anlaşılan o ki, bu protokol iktidarın Deniz Feneri Derneğini aklama ve derneği güçlendirme operasyonunun bir parçasıdır.

Peki bu protokol Deniz Feneri Derneği ile değil de başka bir dernekle yapılsaydı kabul edilebilir miydi? Elbette ki yine kabul edilemezdi.

Çünkü, bu uygulamalar Bakanlığın, yani devletin kendi koruması altındaki çocuklara ve ailelere sağlaması gereken sosyal hizmet görevlerini dernekler aracılığıyla taşeronlaştırması anlamına gelmektedir. Devlet, görevini derneğe devrederek kendi sunması gereken hizmetlerin sorumluluğunu üzerinden atmaktadır. Bu durum, aynı zamanda sunulacak hizmetlerin de hizmetlerden yararlanacak olan kesimlerin de denetimden uzak, istismara açık hale getirilmesi demektir. Bu politikayla devlet, sosyal hizmet alanından elini çektiğini, sosyal hizmet alanını derneklerin, vakıfların, hayırseverlerin insafına bıraktığının somut bir örneğidir.

Bu protokolle aynı zamanda Bakanlık, kendinde bulunması gereken aileler ve çocuklarla bilgileri de derneğe devretmektedir. Bunun ne kadar tehlikeli sonuçlar doğurabileceği, insanların nasıl mağdur edildiği yaşanmış örneklerle önümüzde durmaktadır. Burada da İstanbul’dan başlamak ve sonra diğer illere de yayılmak üzere maddi desteğe ihtiyacı olan çocuklar tespit edilip, yandaş bir derneğe teslim edilmek istenmektedir.

Bu politikalar, yıllardan beri söylediklerimizin ve uyarılarımızın ne kadar doğru olduğunu bir kez daha göstermektedir. Devletin temel politikasının gerek özelleştirmelerle, gerek taşeron şirketlere havale ederek, gerekse de dernekler aracılığı ile taşeronlaştırarak devletin sosyal hizmetlerden elini çektiği bir sistem yaratmak olduğunu yıllardır ifade ediyoruz. Önümüzdeki protokol örneği ise devletin çocuk bakımı ile ilgili tüm kamu kurumlarını tasfiye edişinin somut örneğidir. Önce kurumları sevgi evlerine dönüştüren, bu evlerde çocuklara sağlanacak hizmetleri taşeron şirketlere devrederek denetimsiz bırakan, çocukların şiddet ve istismara açık hale gelmesine neden olan da bu tasfiyenin kendisidir.

13 yıllık iktidarları boyunca yoksulları da, çocukları da, kadınları da, engellileri de, kısaca sosyal hizmet alanının tamamını iktidara hizmet alanına çeviren, hizmete ihtiyaç duyan kesimleri istismara daha da açık hale getiren politikaların somut bir örneğidir bu protokol.