Çanakkale İkibin10’da Sivillerle

İstanbul?un başkentliği sürüyor. Sessiz. Şimdilik. Hele bahar tam gelsin. Sesini duyacağız. Şimdilik yorum için erken.

İstanbul aday olduğu zaman ?eksik bir proje? demiştim. Sadece tanıtıma, turizme, kentin kültürel kalbine hapsolan bir kültür başkentinin etkilerinin sınırlı olacağına dikkat çekerek. Sayıları her yıl yüzbinler artan bir kentte bir avuç insanın kültür başkenti olmanın yetersizliği açıktı…

Küçükçekmece sessizce bayrağı devraldı. Kültür başkentini fırsat bildi. ?Küçük İstanbul? olarak bayrak açtı. İstanbul?un küçük ve uzak ilçesi olarak kültürel canlanma için kalıcı adımlar atmaya başladı. Vizyoner bir belediye başkanının bir ilçede neleri değiştirebileceğini göreceğiz. 2010, Küçükçekmece için bir kazanım olacak.

Çanakkale?ye sonunda gittim. Bir yıl kadar önce gidilemeyen kent diye yazmıştım. Kent Müzesi yeni açılıyordu. Fetva dergisi taze çıkmıştı. Çanakkale?de tomurcuk görünmüştü. Çanakkale?ye gittim. Çiçekleri gördüm.

Çanakkale?de hummalı bir gelecek hazırlığı sürüyor. Ece Ayhan?dan mülhem ?Kültürümüz budur abiler? cümlesi en başa yazılmış. Çanakkale İkibin10 (böyle yazmayı ben icat etmedim, Çanakkaleliler?in logosu böyle) bir yıl boyunca kentin kendine bakma, 2020?ye doğru bakma çabası. Kültür kenti olmak için öyle AB?den unvan filan almaya gerek olmadığının kanıtı.

Çanakkaleli siviller kenti ?baskın olmayan, farklı, dönüşen? kültürel kimliğiyle tanımlamışlar. Ancak, orada durmamışlar.
Bu tanımı da sorguluyorlar. Şimdi sessiz sedasız kültür merkezine dönüşmüş Surp Kevork gregoryen
kilisesinde oturmuş konuşuyoruz. Sonlara doğru arka sıralardan Fatma Erdem söze giriyor. Gönüllü çalışmadan, engellilerden, bilimden dem vuruyor.
Köyden geldiğini söylüyor. Fatma Erdem, Çanakkale İkibin10?un tüm etkinliklerine katılıyor… Kentin kimliğini niteleyen sıfatlar arasına ?sivil? de eklenebilir pekâlâ.

Surp Kevork kilisesi küçücük. Biz toplanıp gittikten sonra tiyatrocular provaya girecek. Hiç ara vermeden. Kültürde hafif yatırımla ağır işler yapılabileceğine, ciddi bir kapasite yaratılabileceğine küçük bir örnek.
Küçük ama büyük bir örnek.

Kent Müzesi?nde Yalı Mahallesi sergisi var. Tertemiz bir sözlü tarih derlenmiş. Ziyaretçiye meramını basit, apaçık anlatan bir sergi. Müze giderek ete kemiğe bürünüyor. Kendi dilini oluşturuyor. Hemen çıkışta dükkânda kente ait bir sürü nesne. Daha bir yılı doldurmadan müze, basbayağı Müze olmuş. (Kültür Bakanlığı ne zaman ?Yılın Müzesi? ödülünü vermeye başlayacak?)

Çanakkale?de yapılan işler eksiksiz görsel ve yazılı belgeye dönüşüyor. İşte, Oğuz Harmandar?ın çıkardığı, 49. sayısına ulaşan Kent-Kültür rehberi. İşte, belediyenin yayımladığı tertemiz Çanakkale Kent Rehberi. İşte, Yalı Hanı broşürü. İşte dünyanın kabuklu kabuksuz tüm deniz canlılarının yendiği Yalova Restoran?ın hazırlattığı
harikûlade balık kartpostallar… Bu çabalarda E. Görgüler?in grafik cengâverliğinin büyük katkısı var kuşkusuz.

Şimdi sıra Yalı Hanı?nın avlusunu doldurmuş, güneş altında, neşe içinde kahve-nargile içen Çanakkale gençlerini işin içine çekmekte. Varsın üniversite kenarda dursun.

Çanakkale sivillere yol açan, ortam sağlayan bir yerel yönetimin neler kazanacağını da gösteriyor.

Bir de Troya var. Troya derken o kikirik tahtadan at değil. Hatta o devasa ören yeri de değil. Dünyanın kültürel belleğinin en değerli parçası, Truva anlatısı. Homeros?dan, Joyce?a, Karasu?ya. Çanakkale Truva?sız olmaz.

[Kaynak: Radikal]

• 03/05/2011 Korfmann Kütüphanesi 18 Haziran’da Yeniden Açılıyor!
• 08/08/2010 Ege için yeni vizyon
• 08/08/2010 Bir ada rüyası
• 08/08/2010 Limni ne yana düşer usta?
• 05/04/2010 İki Kentin Hikayesi
• 05/04/2010 Çanakkale İkibin10’da Sivillerle
• 03/04/2010 Troia Film Festivali’ne Karşı Şeffaf Beygir