Kamusal Yaşam Alanlarında Eşitlikçi, Kişisel Yaşam Alanlarında Özgürlükçü…

Şehircilik ve mimarlıkta dairesel formlar, arayışların değişikliği ve ilginçliği bağlamında, çok defalar tasarıma konu olmuştur. Sadece tasarımcı mimarlar değil, yükleniciler, kullanıcılar ve hatta karar vericiler bile bu yöndeki tasarımları talep etmiştir. Çoğu zaman iktidarlar da bu yönde taleplerin içinde yer almıştır. Bunların en bilineni de “Atatürk’ün bir cumhuriyet köyü” adıyla yaygınlaşmış dairesel formlu bir köy tasarımıdır. (Kaynaklarda bu planın Atatürk tarafından tasarlandığına dair her hangi bir belgeye rastlanmamış olup, ayrıca mimarı da bilinmemektedir.)

Kıssadan hisse; insan yerleşimleri, kentler planlanırken öncelik olarak “eşitlikçi” bir yaşamı tüm kentli paydaşlara sunmalıdır. Yaşamsal farklılıkları barındıran başta konutlarımız olmak üzere işyeri ve diğer mekânlarımız ise “özgürlükçü” bir içerikte tasarlanmalıdır.
Mealen ve son söz, tip konutlarla, sitelerle farklı yaşamları aynılaştırmayınız. Yaşamın kökeninde bireyin ve bireylerin oluşturduğu ailenin, birbirine benzemeyen ve zengin çeşitlilikteki özgürlükleri vardır. Kullanıcısı yerine müteahhidinin / yüklenicisinin tasarladığı konut üretimi yerine, herkesin kendi konutunu kendi yaşam ve taleplerine özgün tasarlatabileceği özgürlükçü ortamlar hazırlanmalıdır.
Bu özen ve titizliğin köy, kent, site gibi planlamalarda eşitlikçilik üzerinden gösterilmesi, ulaşılabilirlik, temiz çevre, güneşten yararlanma, ferahlık ve manzara, sosyal kültürel donatı alanlarına erişebilirlik ve diğer tüm kentsel fonksiyonların tüm paydaşların eşit kullanımında planlanması için eşitlikçi ortamlar hazırlanmalıdır.